Choroby związane z alkoholem

Alkoholizm zazwyczaj kojarzy się z biedą i marginesem społecznym. Jednak dane statystyczne jasno wskazują, że na uzależnienie od alkoholu cierpią osoby z różnych grup społecznych, często wykształcone i zamożne. Alkoholizm niegdyś uznawany był przede wszystkim za chorobę mężczyzn, obecnie uzależnionych jest równie wiele kobiet. Każdy uzależniony, bez względu na status społeczny, wymaga tej samej pomocy. Terapia jest trudna i czasochłonna, nie każdemu udaje się pokonać nałóg. Niezbędne jest wsparcie otoczenia, ale najważniejsza jest silna wola alkoholika do pokonania nałogu.

W pierwszej kolejności uzależniony kierowany jest na psychoterapię, której celem jest zmiana zachowań, nawyków i postawy wobec codziennych czynności. Uzależniony na nowo uczy się reagować na poszczególne bodźce i budować trwałe relacje społeczne. Program wychodzenia z alkoholizmu może trwać nawet kilka lat, najczęściej jednak są to intensywne miesiące. Leczenie odbywać się może w szpitalu, ale dotyczy to skrajnych przypadków, gdzie konieczna jest całodobowa kontrola pacjenta. Najczęściej sesje prowadzone są w gabinecie terapeuty lub podczas grupowych spotkań np. klubu anonimowych alkoholików.
Terapia u każda przebiega inaczej, jej skuteczność zależna jest od dopasowania do osobliwej sytuacji uzależnionego. Najpopularniejszym z programów stosowanych przy leczeniu uzależnienia jest Program Dwunastu Kroków. Jednakże pod uwagę trzeba brać wszelkie sygnały, jakie mogły przyczynić się do sięgnięcia po alkohol. Na bieżąco należy również modyfikować terapię, uwzględniając sukcesy i porażki pacjenta. Zaleca się również, by w specjalnych mitingach uczestniczyli krewni i bliscy osoby uzależnionej, które także narażone są na traumę związaną ze skutkami choroby alkoholowej.  
Dyskusyjną kwestią jest farmakologiczne leczenie uzależnienia od alkoholu. Wielu lekarzy uważa, że żadne leki nie są w stanie zahamować objawów alkoholizmu czy w jakikolwiek sposób mu przeciwdziałać. Niegdyś osoby, które trafiały na tzw. „odwyk” otrzymywały przymusowo implant podskórny, za pomocą którego aplikowano Esperal lub Disulfiram. Natomiast doustnie podawano np. Anticol i Antabus. Aktualnie żaden z powyższych środków nie jest w stałym użyciu, a jego zalecenie może być uznane za nieetyczne lub szkodliwe dla pacjenta. Coraz częściej mówi się natomiast o środkach hamujących uczucie „alkoholowego głodu" i skutków zatrucia etanolem. Wprowadzenie jednak tego typu środków jest jednostkowe i wymaga konsultacji ze specjalistą, który oceni czy jest konieczne włączenie do kuracji także preparatów farmakologicznych.
Fundamentem leczenia uzależnienia od alkoholu pozostaje długotrwała psychoterapia, gdyż tylko w ten sposób można liczyć na powodzenie i wyjście z nałogu. Żadne preparaty nie zagwarantują pełnego sukcesu w walce z alkoholizmem, dlatego nie należy wierzyć zapewnieniom ośrodków oferujących tego typu formy leczenia. Jedynie regularna kuracja z psychoterapeutą rokuje na przyszłość.